Eelko van Iersel

‘International, c’est ici aussi’

‘International, c’est ici aussi’, part 1, d.d 30 april 2009

In deze categorie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen, die te maken hebben met het onderzoek wat ik doe naar de internationale netwerken in de beeldende kunst. Ik dacht in eerste instantie gewoon één artikel te schrijven hierover, maar gaandeweg het schrijven blijkt het toch veelomvattender en zou het jammer zijn als ik het verhaal minder compleet neerzet. Zodoende zal mijn vehaal in meedere delen verschijnen. Ik wens je veel leesplezier en wil je vragen te reageren als dat iets bijdraagt.

Als nederlandse kunstenaar, geboren en getogen in Helvoirt (Brabant) en de laatste 15 jaar wonend en werkend in Nijmegen heb ik een relatie met mijn land en woonomgeving, maar voel ik me tegelijkertijd verbonden met de wereld. Als mens ben ik al internationaal, als spiritueel wezen ben ik onderdeel van alles, als kunstenaar voel ik me internationaal georiënteerd, schilder ik een taal die door de hele mensheid gezien en herkend kan worden.

Vanaf 2008 ben ik me intensief gaan bezig houden met de internationalisering van mijn kunst. ‘International, c’est ici aussi’ is een zin die ik graag gebruik. Het straalt een soort eenvoud uit, een kritische blik en een ontnuchtering. In het begin durfde ik niet eens te erkennen wat mijn oorspronkelijke doel is van de internationalisering van mijn schilderijen. Nu wel: mijn doel is om als kunstenaar meer bekendheid te realiseren in de wereld en mundiaal meer kunst te gaan exposeren en verkopen. Ik wil dit doen op een manier die past bij mijn integriteit. Met de roem en het geld wat ik hierdoor vergaar wil ik inspirerende centra creëeren, gericht op kunst en healing. De laatste 8 jaar houd ik me redelijk intensief bezig met sjamanisme -waarover in een later stadium wellicht meer informatie- en ook in mijn vraagstelling en gebeden tijdens sjamanistische ceremonies richt ik me op hulp om mijn doel te verwezelijken. Deze gebeden worden gehoord door de spirits en energieën die aanwezig zijn en zij staan me bij in mijn levensproces waarbij het verwezelijken van deze doelen bij mijn pad behoren. Dan moet ik het nog gewoon zelf doen. Het is niet dat het dan ineens komt aanwaaien, maar het voelt ondersteunend om er op spiritueel vlak mee bezig te zijn. Naast de kwaliteit van mijn schilderijen brengt mijn nieuwsgierigheid, ambitie en eigenwijsheid mij met allerlei kunstwerelden in contact. Mijn ‘gezonde wantrouwen’ houdt mij kritisch. Ik sta open voor veel initiatieven, maar ik moet een eenduidig vertrouwen hebben voordat ik met derden zaken zal doen. Mijn kritische houding zorgt ervoor dat ik het nodige research doe alvorens ik mijzelf commiteer. Mijn onderzoek maakt zaken helder, waardoor ik duidelijke keuzen kan maken. Er zijn internationale kunstwerelden die een dusdanig belang en doel hebben, wat niet niet overeenkomt met mijn ideeën en doelen. En dat is dan nog netjes uitgedrukt.

IFAA
In mei 2008 kreeg ik, een dag na de ceremonie, een uitnodiging om te participeren in het International Festival of the Arts in Arnhem (IFAA). Ik kwam in contact met Sithabile Mlotshwa, de directrice van deze organisatie. Een inspirerende dame, kunstenares, vol spirit en bevlogenheid. De kernactiviteit van IFAA is gericht op het samenwerken van 11 afrikaanse kunstenaars (de awardwinnaars van de Biennale Dak’art) en 11 kunstenaars die in nederland wonen (en connectie hebben met de regio Gelderland). Een Artist in Residence programma, waarbij 11 koppels samenwerken, rondom het thema van het festival: “Kunst, Migratie en Identiteit, resulterend in een expositie tijdens het festival. Als kunstenaar heb ik me ingeschreven om mee te doen aan deze uitwisseling. Ik kreeg een afwijzing om mee te doen aan het artist in residence programma, maar mijn persoonlijkheid was opgevallen door Sithabile Mlotshwa en we besloten ons contact te intensiveren. Onze kunstenaarszielen inspireren elkaar. En we zijn beide ondernemend op cultureel gebied.

RES ARTIS
Sithabile had me getipt dat er in oktober 2008 een General Meeting van Res Artis plaatsvond. Res Artis is een internationale organisatie van Artist in Residence programma’s. Deze bijeenkomst vond dit jaar plaats in Amsterdam en ik ben vier dagen aanwezig geweest tijdens deze meeting. Het waren erg inspirende dagen met heel veel nieuwe indrukken. Mensen vanuit de hele wereld waren aanwezig, uit Tokio, Sydney, USA en Mali. Ik heb met veel mensen gesproken en ik heb me voorgenomen om contacten te onderhouden. Tijdens deze meeting is me meerdere malen gevraagd of ik de manager ben van een Artist in Residence (AIR) of aan welke AIR ik heb meegedaan als kunstenaar of waar ik mij voor zou willen aanmelden. Ik heb geen AIR en ik heb mezelf als kunstenaar tot nu toe niet toegestaan om mij in te schrijven voor een AIR. Ik wist niet eens van het bestaan van zo’n enorm netwerk die zich bezighoud met AIR. Door deze meeting zijn mijn ogen geopend en weet ik dat er internationale kunstnetwerken bestaan die zich intensief bezig houden met AIR. Ook heb ik kort gesproken met Janwillem Schrofer, de directeur van de Rijksakademie. Ik zou graag uitgenodigd worden om de Rijksacademie te volgen, aangezien het me enorm inspirerend lijkt en het interessante deuren opent in internationale kunstwerelden. In ons gesprek heb ik eerlijk toegegeven dat ik niet snel jaloers ben, maar dat een plaats op de Rijksakademie wel zoveel perspectief biedt dat ik er jaloers van wordt. Ik heb een uitnodiging gekregen om me in te schrijven, maar heb het dit jaar niet gedaan. Deels uit angst voor afwijzing (zeker als autodidact) en uit angst dat wanneer ik aangenomen ben mijn eigen stijl als schilder wordt afgekeurd en ik uitgedaagd wordt om ook van die conceptionele ‘grapjes kunst’ te maken. Ten aanzien van een plaats op de Rijksakademie ben ik niet naief en weet ik dat er een ballotage is, die erg kritsich is en een bepaalde visie heeft. Het is erg lastig een plek te bemachtigen op de Rijksakademie. Dat zou alleen maar lukken wanneer de kwaliteit van mijn werk positief beoordeeld wordt en wanneer mijn eerlijke, creatieve, kritische karakter gewaardeerd wordt. Ik denk er zeker aan om me in de komende jaren aan te melden voor een plaats op deze academie. Zeker omdat de stap naar internationale kunstnetwerken makkelijker te maken is met deze ervaring en kunstzinnige ontwikkeling.

To be continued…

‘International, c’est ici aussi’, part 2, d.d. 8 mei 2009

In deze categorie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen, die te maken hebben met het onderzoek wat ik doe naar de internationale netwerken in de beeldende kunst. Ik dacht in eerste instantie gewoon één artikel te schrijven hierover, maar gaandeweg het schrijven blijkt het toch veelomvattender en zou het jammer zijn als ik het verhaal minder compleet neerzet. Zodoende zal mijn vehaal in meedere delen verschijnen. Ik adviseer je om bij ‘part 1’ te beginnen. Ik wens je veel leesplezier en wil je vragen te reageren als dat iets bijdraagt.

SÍ GALLERY
Ik had me ingeschreven als kunstenaar om deel te nemen aan het IFAA Artist in Residence (AIR) programma, maar ik werd niet uitgenodigd door de ballotagecommissie om deel te nemen. Het inspirerende contact tussen IFAA directrice Sithabile Mlotshwa en mij resulteerde in een creatieve oplossing om alsnog deel te kunnen nemen met het IFAA festival. Ik kon partner worden, wanneer ik een side-exhibition zou organiseren tijdens de festival-week (december 2008). Een aantal kunstenaars die zich hadden ingeschreven voor het AIR programma, en net zoals ik, niet waren geselecteerd zouden kunnen deelnemen aan deze expositie. Ik wilde graag partner worden en ook aan deze voorwaarde voldoen, maar ik ben het type wat eerst een goed doordacht plan uitwerkt, alvorens ik lukraak aan de slag ga. Ik vind het belangrijk om een duidelijke visie te hebben, met betrekking tot wat ik organiseer en dit gestructureerd en op het juiste tijdstip de wereld in te brengen. Tevens moet ik er volledig achterstaan en mijn energie er op richten. Mijn ervaring is dat het dan succesvol kan worden. Ik was geïnspireerd geraakt om mijn plannen voor een internationale kunstgalerie vorm te gaan geven. Sí gallery, (inter)national exhibitions of contemporary art, is vanaf dat moment de werktitel geworden, waaronder ik mijn ideëen omtrent de internationalisering van beeldende kunst ben gaan ontwikkelen. Dit vanuit het oorspronkelijke doel om ook mijn schilderijen in een internationale context te brengen.

Het doel van Si gallery is om een podium te bieden van hedendaagse kunst van zowel locale als (inter)nationale beeldend kunstenaars. De focus is gericht op de internationalisering van kunst en het creëren van netwerken tussen de kunstenaars van uiteenlopende culturen. Internationalisering van kunst is van belang voor de ontwikkeling van de kunst zelf en beoogt de positie van de betrokken kunstenaars in de internationale kunstwereld te versterken.

Kunst kent geen grenzen. Si gallery beoogt met het medium kunst een bijdrage te leveren aan een positieve dialoog ten aanzien van de thema’s integratie en mondialisering. Thema’s die de laatste jaren breed besproken zijn in onze samenleving. Door migratie, nu en in het verleden, is Nederland een cultuur van culturen geworden. Volgens de organisatie van Si gallery gaat aan integratie een belangrijke activiteit vooraf, namelijk de uitwisseling tussen verschillende culturen. ‘Het vieren van een cultuur van culturen’. Kunst is bij uitstek een bruggenbouwer door kunstenaars en de consumenten van kunst, het publiek met elkaar in contact te brengen.

SPIRITUELE INTELLIGENTIE
Een andere behoefte die ook al geruime tijd in mij leeft is om een expositieplaats te creëren waar kunst getoond wordt, die voortkomt uit inspiratie, passie en spirituele intelligentie. Kunst die niet het doel heeft om het mentale aan te spreken, maar kunst die de ziel aan mag raken. Kunst die het gevoel en het bewustzijn aanspreekt. En daarmee een helende werking mag hebben.

Aangezien het allemaal erg kortdag was om de side-expositie te organiseren is het helaas niet gelukt om aan mijn afspraak te voldoen. Ik vond het niet professioneel om ad-hoc te moeten handelen. Dit is in goed overleg gebeurd met Sithabile Mlotshwa en heeft geen gevolgen gehad voor mijn partnerschap met IFAA. Tevens heb ik besloten dat ik de plannen voor Sí gallery laat rijpen. Dat komt de ontwikkeling van de plannen ten goede. Vandaar dat Sí gallery in wezen nog niet bestaat, maar een werktitel is geworden, waaronder ik -en een aantal mensen die graag met me meedenken- plannen ontwikkel omtrent de internationalisering van mijn kunst en het creëren van netwerken van verschillende culturen. Sí gallery ligt te rijpen op de bovenste plank en ik moet toegeven dat ik eventjes helemaal genoeg had van het organiseren, onderzoeken en plannen ontwikkelen. Ik snakte naar mijn atelier, het schilderproces, de vrije inspiratie vieren. Er moest geschilderd worden!

To be continued…

‘International, c’est ici aussi’, part 3, d.d. 28 september 2009

In deze categorie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen, die te maken hebben met het onderzoek wat ik doe naar de internationale netwerken in de beeldende kunst. Ik dacht in eerste instantie gewoon één artikel te schrijven hierover, maar gaandeweg het schrijven blijkt het toch veelomvattender en zou het jammer zijn als ik het verhaal minder compleet neerzet. Zodoende zal mijn vehaal in meedere delen verschijnen. Ik adviseer je om bij ‘part 1’ te beginnen. Ik wens je veel leesplezier en wil je vragen te reageren als dat iets bijdraagt.

BEIJING

Zondag 27 september opende ik om 12.00 uur de deuren van galerie Zeven Zomers Art. Tot en met 11 oktober 2009 is de galerie gevestigd in het Nijmeegse Besiendershuis. De eerste bezoeker was Robert Simons. Robert promoot culturele uitwisselingen tussen Europa en China. Rob Simons heeft tevens gewerkt als journalist en documentairemaker. De laatste jaren woont en werkt hij in China en komt hij een aantal keer per jaar naar Nederland. Tijdens zijn bezoek in Nederland kwam de uitnodiging voor de expositie in het Besiendershuis op zijn pad. Zodoende heeft hij de galerie bezocht en hebben we geinspireerd gesproken over de kunsten, de uitwisseling van de kunst, ondernemerschap en China en Nederland. Hij had twee portofolios bij van Chinese kunstenaars: Chen Nong en Xueyi Fan. Beide kunstenaars presenteren hun werk in de XYZ ART GALLERY in Beijing (798). Het is toch wel erg leuk om een zelfgemaakt portofolio te bekijken, wetende dat het is geplakt en geknipt door de kunstenaars zelf, die aan de andere kant van de wereld wonen. Dat voelt dichterbij dan het bekijken van plaatjes op internet. Ik hecht dus waarde aan het tastbare van de kunst, dat ik het kan aanraken en kan vasthouden. Het werk wat ik heb gezien van de Chinese collega’s heeft kwaliteit. Het prikkelt bij mij dan meteen om te onderzoeken of er kwalitatieve galerieen zijn in China waar ik mijn schilderijen kan exposeren. Dat lijkt me erg leuk namelijk. Robert Simons is ook betrokken bij de ShContemporary, Shanghai Contemporary Art fair. We hebben op chinese wijze onze visitekaartjes aan elkaar gegeven. Met beide handen, zeg maar en met het hoofd knikkend. Een beginnend contact met internationale connecties. Wie weet waar dit naartoe zal leiden?

LAGOS
Dinsdag 13 oktober had ik een afspraak met Eric de Bruijn. Dat kon nog net op de valreep in de galerie, omdat een aantal van mijn schilderijen daar nog hangen, morgen ga ik ze definitief weghalen uit het Besiendershuis. Het is inspirerend om met een collega kunstenaar te praten over kunst, specifiek de schilderkunst. De visie, inspiratie, de uitvoering. Eric is een kritische collega, geeft integere feedback, zodat ik er ook iets mee kan en uberhaupt voor open sta om er naar te luisteren. De laatste jaren woont en werkt Eric de Bruin in Lagos, Portugal. Janneke de Bruijn, Eric’s vrouw, runt galerie Luscofucso Conceptstore in Lagos. Via Rood van Nighthawks at the Diner ben ik een aantal jaren geleden in contact gekomen met Eric. Toendertijd is Eric ook wezen kijken in mijn galerie aan de Grote markt 20 te Nijmegen. Afgelopen periode heb ik met Eric per email contact gehad of er mogelijkheden zijn om in galerie Luscofusco te exposeren. In ons gesprek in het Besiendershuis hebben we gesproken over eigenheid, integriteit (in persoon en in werk), duidelijkheid over wat een schilderij wil zeggen, de openheid van de structuren in de schilderijen, inspiratie en dergelijke. Boeiende zaken om uit te wisselen en het gebeurt mij niet zo dikwijls dat ik met een collega over deze zaken op niveau kan brainstormen. Met Eric heb ik afgesproken dat ik mijn portofolio naar Janneke zal toesturen, zodat zij kan beoordelen of zij mijn werk wil exposeren in haar galerie.